list reply

[Kostantinos Koukopoulos]

2012/9/19 George Notaras <gnot at g-loaded.eu>:
> Αν
> θέλεις ένα παράδειγμα για το είδος του software που θα υπήρχε χωρίς τα
> πν. δικαιώματα, δες το Public Domain software και προσπάθησε να
> φανταστεις έναν κόσμο βασισμένο σε αυτό.

λάθος. σε έναν κόσμο χωρίς πνευματικά δικαιώματα το BSD πιθανότατα θα
υπήρχε και θα ήταν public domain. Το ίδιο θα στοιχημάτιζα και για τον
πυρήνα του Linux εδώ που τα λέμε. Το γεγονός ότι σήμερα, υπαρχόντων
των πνευματικών δικαιωμάτων γίνεται ανάπτυξη λογισμικού υπό το πλαίσιο
αυτών δεν σημαίνει ότι απόντων των πνευματικών δικαιωμάτων δεν θα
γίνονταν η ίδια ή ανάλογη ανάπτυξη λογισμικού υπό το public domain.

> Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι αποδέχεσαι την
> τροποποίηση του πολιτικού σου λόγου χωρίς τη συγκατάθεσή σου. Σε τι
> διαφέρει αυτή η δήλωση από το "αποδέχομαι τη λογοκρισία";

Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς διάβασες (έκανες quote ένα σωρό
πράγματα). Η τροποποίηση του μέσου στο οποίο είναι αποτυπωμένος ο
λόγος μου είναι αποδεκτή εφόσον το μέσο ανήκει σε αυτόν που το
τροποποιεί (ή εφόσον ανήκει σε όλους, βλ. wiki). Η εξαπάτηση του
αναγνώστη μέσω της παρουσίασης ενός κειμένου, οποιασδήποτε προέλευσης,
μαζί με λανθασμένη μεταπληροφορία που αποδίδει το κείμενο  σε μένα
φυσικά και δεν είναι αποδεκτή (αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με τα
πνευματικά δικαιώματα).

> Σε έναν κόσμο χωρίς πνευματικά δικαιώματα κι επομένως χωρίς άδειες,
> κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει αναφορά για το αν τροποποίησε το
> λόγο σου ούτε να αναφέρει τις τροποποιήσεις.

λάθος, η εξαπάτηση του αναγνώστη μέσω λανθασμένων μεταπληροφοριών
αποτελεί κίνδυνο ο οποίος μπορεί να ρυθμίζεται από τον νόμο ανεξάρτητα
από τα πνευματικά δικαιώματα.

> Σε ένα κόσμο χωρίς copyright/trademarks δεν υφίσταται η έννοια
> του "αυθεντικού" και του "πλαστού". Εγγύηση αυθεντικότητας είναι η
> ελπίδα ότι αυτός που σου δίνει κάτι είναι καλός άνθρωπος.

Αυτό που λες είναι εντελώς αυθαίρετο. Εκτός ότι συγχέεις δύο
διαφορετικά πράγματα (copyright και trademark) αγνοείς ένα πολύ απλό
πράγμα: η έννοια της αυθεντικότητας και οι σχέσεις εμπιστοσύνης που
βασίζονται πάνω σε αυτές υπήρχαν πολύ πριν υπάρξει το copyright.

>> Αγνοείς δύο «λεπτομέρειες»: 1) η πλαστοπροσωπία και η εξαπάτηση
>> είναι ένα έγκλημα άσχετο με τα πνευματικά δικαιώματα.
>
> Γίνεται πολύ σχετικό με τα πνευματικά δικαιώματα όταν αφορά άυλα αγαθά.

όχι. Τα πνευματικά δικαιώματα δεν αφορούν την εξαπάτηση ή την
πλαστοπροσωπία ούτε και για τα λεγόμενα άυλα αγαθά αφού προστατεύουν
προνόμια προσώπων άσχετων με τα συγκεκριμένα εγκλήματα. Εάν πω ότι το
πλυντήριο που σου πούλησα είναι χωρητικότητας 7 κιλών ενώ αυτό είναι 5
αυτό αποτελεί απάτη διότι μετέδωσα εσφαλμένες πληροφορίες. Εάν σου πω
ότι το βιβλίο που σου πουλάω το έγραψε ο Tolkien ενώ το έγραψε ο
Λιακόπουλος και πάλι σε εξαπάτησα μεταδίδοντας εσφαλμένες πληροφορίες.
Ο κατασκευαστής του πλυντηρίου και ο Tolkien δεν έχουν κάποια ανάμιξη
στις υποθέσεις, εκτός ίσως ως μάρτυρες. Το Copyright όμως αντιθέτως
τους δίνει ένα προνόμιο να ισχυριστούν ότι το έγκλημα αυτό τους αφορά.

> Αλλά στην περίπτωση που τα πν. δικαιώματα δεν υπάρχουν, η μόνος τρόπος
> να διευθετήσεις την κατάσταση είναι η μονομαχία, διότι το δικαστήριο δεν
> μπορεί να κάνει κάτι.

δεν θα επαναλάβω τα όσα είπα παραπάνω. Τα δικαστήρια είναι επαρκώς
αρμόδια να επιλύσουν τέτοιες διαφορές.

> Miele, Κιτσος ΑΕ κτλ θα πρέπει να τα ξεχάσεις. Ακόμη και να υπάρχουν ως
> επωνυμίες δεν θα έχουν καμία σημασία. Miele θα κατασκευάζει και το
> εργοστάσιο της Miele αλλά και ο πλυντηριάς της γειτονιάς σου.

Ο πλυντηριάς μπορεί εάν θέλει να κατασκευάσει πλυντήρια και να τα
ονομάσει «Miele» αλλά εάν προσπαθήσει να τα πουλήσει σε μένα εγώ μπορώ
κάλλιστα να τον μηνύσω ως απατεώνα με τον ίδιο τρόπο που θα τον μήνυα
εάν ισχυρίζονταν ότι τον λένε Carl Miele αντί για Μπάμπη Κίτσο.

>> Αλλά εξάλλου 2) αν και η αναγνώριση δικαιωμάτων επί της προσωπικής
>> φήμης, εμπορικής ή μη, έχει κάποια κοινά με το copyright έχει και
>> πάρα πολλές διαφορές. Ίσως η πιο σημαντική διαφορά, από πρακτικής
>> άποψης, είναι ότι το trademark έρχεται να λύσει ένα πρόβλημα
>> ασυμμετρίας της πληροφορίας ενώ το copyright όχι.
>
> Είναι και τα δύο κατοχή δικαιωμάτων για καταγραφές ιδεών. Είναι το ίδιο.
> Ή τα δέχεσαι πακέτο ή τίποτα. Δεν δικαιολογείται να υπάρχει το ένα
> και να μην υπάρχει το άλλο.

σου εξήγησα ήδη έναν λόγο γιατί το ένα να υπάρχει και το άλλο όχι στην
παραπάνω παράγραφο. Ο κοινός λόγος που προσφέρεις δεν είναι αποδεκτός
από εμένα. Όμως η ασυμμετρία στην πληροφορία μεταξύ του πωλητή και του
αγοραστή είναι ένα εύλογο πεδίο δράσης για το κράτος το οποίο μπορεί
να ρυθμίσει τις εμπορικές πρακτικές υποχρεώνοντας τους εμπόρους να μην
χρησιμοποιούν ορισμένες επωνυμίες που το ίδιο έχει δεχτεί ως
trademarks, όπως τους υποχρεώνει να εκδίδουν αποδείξεις. Δεν αποτελεί
δηλαδή μόνο υπεράσπιση ενός «δικαιώματος» αλλά και μια ρύθμιση της
αγοράς για την προστασία του καταναλωτή από την ούτως ή άλλως
ποινικοποιημένη εξαπάτησης. Το copyright, εφόσον λειτουργούσε ως ένα
άλλο trademark για πνευματικά έργα (ένα CC-BY), θα μπορούσε να
υποστηριχθεί με το ίδιο τρόπο. Αλλά δυστυχώς, λόγω και της ιστορίας
του, το copyright είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το trademark,
δημιουργεί πολλά περισσότερα προβλήματα απ'ότι λύνει και παραβιάζει με
εντελώς δυσανάλογο τρόπο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Οπότε για να
παραφράσω αυτό που είπες νωρίτερα, το CC-BY δεν είναι ο εχθρός μου,
αλλά το copyright είναι.