list reply

[rouvas at mm.di.uoa.gr]

Pantelis  Koukousoulas wrote:
> 2012/9/17  <rouvas at mm.di.uoa.gr>:
>> ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΝΤΑΣ επιπλέον ότι η αύξηση των προϊόντων
>> παραποίησης/απομίμησης και
>> πειρατείας, καθώς και των υπηρεσιών που διανέμουν παράνομο υλικό,
>> υπονομεύει το νόμιμο
>> εμπόριο και τη βιώσιμη ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, προκαλεί
>> σημαντικές οικονομικές
>> ζημίες στους κατόχους των σχετικών δικαιωμάτων και στις νόμιμες
>> επιχειρήσεις και, σε ορισμένες
>> περιπτώσεις, συνιστά πηγή εσόδων για το οργανωμένο έγκλημα και, πέραν
>> αυτών, εγκυμονεί
>> κινδύνους για το κοινό·
>>
>> Προκύπτει αβίαστα από την πρώτη. Αν και λαϊκίστικα διατυπωμένη (π.χ.
>> αναφορές στο οργανωμένο έγκλημα και στην ασφάλεια του κοινού), είναι το
>> επόμενο λογικό βήμα μετά την αποδοχή της πρώτης παραγράφου. Αν η
>> προστασία
>> των νόμιμων είναι "καλό", έιναι προφανές ότι τα παράνομα είναι "κακό".
>
> Το θέμα είναι ότι είναι λίγο circular logic. Το υλικό είναι παράνομο
> εξαιτίας της
> νομοθεσίας αυτής. Αν η διακίνηση των παράγωγων / απομιμήσεων κλπ ήταν
> νόμιμη δε θα είχε λόγο να ασχοληθεί με αυτήν κάποιο "οργανωμένο έγκλημα"
> έτσι δεν είναι;

Α όχι, "πονηρέ πολιτευτή"! Το ξέρεις καλά ότι το θέμα δεν ήταν αυτή η
παράγραφος (που με πονηριά αλεπούς) επέλεξες να απαντήσεις αποφεύγοντας
(με σβελτάδα κόμπρας) την πρώτη και ουσιοδέστερη.

Στην θυμίζω:

"...ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΝΤΑΣ ότι η αποτελεσματική επιβολή των δικαιωμάτων
διανοητικής ιδιοκτησίας
έχει καίρια σημασία για τη διατήρηση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλους
τους βιομηχανικούς
κλάδους και παγκοσμίως..."

Επι τη ευκαιρία, το ανωτέρω προέρχεται από την Ελληνική μετάφραση της
ACTA, από εδώ (http://wiki.hellug.gr/index.php/ACTA), όπως διαβεβαιώνει το
post (http://forum.hellug.gr/index.php?topic=6486.msg46369#msg46369).

Όλα τα μετέπειτα προκύπτουν από τη θέση σου (και του καθενός από μας) στην
ανωτέρω παράγραφο.

Ξεκαθαρίζω, ότι κατά την γνώμη μου, στην εποχή μας τα "άυλα έργα" ή "έργα
της διάνοιας" είναι εντελώς ισοδύναμα με τα "φυσικά έργα" από άποψης
"πραγματικότητας". Δηλαδή, μια κινηματογραφική ταινία ή μια μαθηματική
εξίσωση ή ένας αλγόριθμος ή η φόρμουλα ενός φαρμάκου είναι το ίδιο
πραγματικά με ένα κεφάλι τυρί, ένα σπίτι ή ένα βότσαλο (με διαφορετικές
αξίες, βέβαια). Στο βαθμό που για τα "φυσικά" προϊόντα υπάρχει και γίνεται
αποδεκτή η έννοια της "ιδιοκτησίας", το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για
τα άυλα έργα.

Λόγω, όμως, της διαφορετικής φύσης των άυλων έργων (π.χ. η "κατανάλωσή"
τους δεν μειώνει το "απόθεμα"), ζητήματα όπως οι άδειες χρήσης, που είχαν
μικρό νόημα σε φυσικά προϊόντα, εδώ αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα και
ξεσηκώνουν τα πλήθη...

-Στάθης