opengov

[Apollon Koutlidis]

George Notaras wrote:

[snip]
> Συμφωνώ ότι η επιβράβευση είναι το ίδιο σημαντική με την παρατήρηση,
> ασχέτως αν, ακολουθώντας το γενικότερο ρεύμα, συνηθίζω να "γκρινιάζω"
> περισσότερο από όσο επιβραβεύω.
>
> Πάντως, η επιβράβευση και ο έπαινος θα πρέπει να γίνονται για
> ουσιαστικές αλλαγές ή τουλάχιστον για ουσιαστικές προσπάθειες αλλαγής.
>   
Εδώ θα διαφωνήσω και θα επαναλάβω την έκκληση για ισοροπία. Όταν 
φωνάζουμε, φωνάζουμε μόνο για αντίστοιχα "ουσιαστικές αλλαγές" προς το 
χειρότερο;

Σκέψου το και αλλιώς: μεγαλώνοντας ένα παιδί, το τιμωρείς κάθε φορά που 
κλαίει χωρίς λόγο. Το επιβραβεύεις μόνον όταν έχει λόγο να κλάψει και 
δεν κλαίει. Το αποτέλεσμα είναι ένας ενήλικας με τραυματική 
προσωπικότητα και συναισθηματικές διαταραχές... Η "ισοδύναμη" 
επιβράβευση πρέπει να έρχεται όποτε το παιδί δεν κλαίει ακόμα και αν δεν 
έχει λόγο να κλάψει - και η συχνότητα οφείλει να είναι αντίστοιχη της 
τιμωρίας.

Μπορεί να ακούγεται χοντροκοπιά η προβολή παιδαγωγικών μεθόδων στη σχέση 
κυβέρνησης / πολίτη, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι - στο συγκεκριμένο 
πλαίσιο αναφοράς - έχει βάση.


> Για παράδειγμα, δεν αρκεί να αναρτάται μόνο το περιεχόμενο του site του
> Γραφείου του Πρωθυπουργού υπό την άδεια Creative Commons, αλλά θα πρέπει
> να εφαρμοστεί σε όλα τα κυβερνητικά sites. Είναι αδιανόητο (και
> παράδοξο) σε site Υπουργείου να αναρτάται περιεχόμενο, το οποίο
> προορίζεται για αναδημοσίευση από τον Τύπο, με "All Rights Reserved"[1].
> Οπότε, προτείνω να περιμένουμε κάποιους μήνες προτού επιβραβεύσουμε ή
> γκρινιάξουμε.
>   
Και πάλι θα διαφωνήσω. Εάν η επιβράβευση δεν ακολουθεί την ενέργεια, 
χάνεται η συσχέτιση. Όσο μεγαλύτερο το χρονικό διάστημα μεταξύ ενέργειας 
και θετικής ή αρνητικής ανταμοιβής, τόσο χαμηλότερη είναι η 
αποτελεσματικότητα της δεύτερης.

Προφανώς, οι ενστάσεις μου είναι στις λεπτομέρειες - στην ουσία της 
απάντησής σου είμαι απολύτως σύμφωνος.


Φιλικά,

Απόλλων