Περί Ευρωβουλευτικών και πατεντών λογισμικού (was: Η Ψήφος σας στις Ευρωεκλογές )

[P. Christeas]

Στις Κυρ 13 Ιουν 2004 7:39 μμ, ο/η Giorgos Keramidas έγραψε:
> On 2004-06-13 11:33, "P. Christeas" <p_christ at hol.gr> wrote:
> > Επίσης, αν λείψει η έρευνα από τις εταιρείες, θα συνεχίσει να υπάρχει
> > από τα πανεπιστήμια (που είναι προτιμώτερο). Σκεφτείτε και στα φάρμακα
> > πόσο καλύτερα θα ήταν αν την έρευνα την έκαναν πανεπιστήμια..
>
> Όχι, για πες... πόσο καλύτερα θα ήταν;
>
> Καλή η σκέψη δε λέω και, φυσικά, αυτό που θέλω να πω δεν είναι ότι είναι
> σωστό, θεμιτό κι ελπιδοφόρο να υπάρχουν πατέντες -- το ακριβώς ανάποδο
> πιστεύω.  Αλλά δεν βλέπω πως υποθετικά σενάρια μπορεί να αποδείξουν ότι
> είναι καλύτερα να μην υπάρχουν.
>
> Για να παίξω λίγο και το δικηγόρο του διαβόλου: τι αποδείξεις έχουμε ότι
> η έρευνα που γίνεται σε ακαδημαϊκό επίπεδο είναι ποιοτικά πιο καλή,
> ηθικά πιο ανθρώπινη, συνολικά μεγαλύτερης σημασίας και πιο ουσιαστικής
> απόδοσης για την βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπινου γένους;
>
> Δεν αρκεί να λέμε "μα υπάρχει κι άλλος τρόπος, που είναι πιο καλός".
> Πρέπει να έχουμε στα χέρια μας και στοιχεία.  Συγκεκριμένα νούμερα.
>
> Έχουμε τίποτα απ' αυτά;

Προσπαθώ να ανατρέψω το βασικό επιχείρημα υπέρ των πατεντών. (Δηλ. οτι μόνο με 
τις πατέντες θα υπάρχει χρηματοδότηση και έρευνα.) Θα ήταν σαφώς καλύτερα, 
γιατί ό,τι γίνεται στον ακαδημαϊκό χώρο είναι ελέυθερο να το εκμεταλλευτεί 
οποιοςδήποτε επιστήμονας. Πάρτε παράδειγμα την ιατρική (σε αντίθεση με τα 
φάρμακα). Κανένας ιατρός δεν απαγορεύεται να κάνει μια εγχείρηση, επειδή αυτή 
είναι 'πατέντα' ενός άλλου χειρούργου. Αλλοίμονο..

Σίγουρα, θα είναι πολύ λιγότερα τα κίνητρα όταν αντί για τις πολυεθνικές 
προσπαθούν να υποστηρίξουν την έρευνα τα πανεπιστήμια. Όμως θα είναι (από την 
στοιχειώδη αρχή της ακαδημαϊκής έρευνας) ανοιχτή σε όλους.

Το παράδειγμα της Mike rowe's soft μας έμαθε κάτι τα τελευταία χρόνια. Οτι το 
λογισμικό δεν μπορεί να είναι πολλά ανεξάρτητα/αυτόνομα κομμάτια, αλλά είναι 
υποχρεωτική η συνεργασία των στοιχείων (βλ. πχ. libraries-applications) ώστε 
να λειτουργούν ως σύνολο. Γι' αυτό και δεν μπορεί να αναπτύσσονται από 
ανεξάρτητες, ανταγωνιστικές εταιρείες. Απέναντι στο σενάριο μίας και μόνο 
εταιρείας, το μοντέλο του ανοιχτού λογισμικού μας δίνει άλλη μια ευκαιρία για 
λογισμικό που θα έχει συνοχή ανάμεσα στα διάφορα συστατικά του.

Όσο για τα νούμερα, σαφώς και δεν είμαι σε θέση να τα δώσω. Ξέρουμε όμως 
πρακτικά, π.χ., το πρόβλημα που υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο με τα φάρμακα 
και διάφορα τέτοια παραδείγματα. Μπορούμε να μελετήσουμε επίσης την περίπτωση 
της Mandrake που φλερτάρει με τη χρεοκωπία, αλλά δίνει ένα προσιτό και 
ποιοτικό προϊόν (που συμφέρει τον καταναλωτή), αλλά και της Redhat, που 
κατάφερε να έχει θεαματικά κέρδη ως εταιρεία. Και εμείς, με τη λογική του 
"οπαδού" ψάχνουμε να βρούμε μοντέλα ώστε να λειτουργήσει το σύστημα αυτό καί 
για τον καταναλωτή/χρήστη και για τις εταιρείες (με τους εργαζόμενους).