Paixnido-nomos

[Theo Bebekis]

Γειά

Με τον νόμο αυτό η πολιτεία περίπου ομολογεί ότι δεν έχει
την δυνατότητα να κάνει το αυτονόητο: να διαχωρίσει το νόμιμο
από το παράνομο.

(Αν θυμάμαι καλά ο πρόεδρος της δημοκρατίας ζήτησε κάποια στιγμή να
βρεθεί τρόπος να γίνει αυτός ο διαχωρισμός, για τα παράνομα
και τα νόμιμα παιχνίδια)

Μπορούμε να κάνουμε κάποιες υποθέσεις ως προς το γιατί
η πολιτεία με τον νόμο αυτό "καίει τα χλωρά μαζί με τα ξερά"
1. Δεν έχει επαρκή ελεγκτικό μηχανισμό (αριθμό υπαλλήλων,
τεχνολογία ελέγχου, κλπ)
2.Εχει μεν επαρκή μηχανισμό ελέγχου αλλά ο μηχανισμός
είναι διεφθαρμένος
3.Η απαγόρευση έχει και άλλους στόχους.

Σε τέτοιες περιπτώσεις όπου συλλήβδην ρίχνεται ολόκληρος
κλάδος περίπου στην παρανομία θα πρέπει όλοι οι εχέφρονες
πολίτες να είμαστε καχύποπτοι και βέβαια μας δίνεται το
δικαίωμα να αναρωτηθούμε "ποιος κερδίζει?" από την
απαγόρευση.

Ο νόμος επιβάλει μια περίπου παράξενη λογική του τύπου:
"Ο δικός μας τζόγος είναι καλός και κοινωνικά επωφελής.
 Κάθε άλλος τζόγος είναι κακός και διώκεται"

Παραλλαγή...
"Τα δικά μας πυρηνικά και βιολογικά όπλα είναι καλά και ακίνδυνα.
Του κάθε Σαντάμ τα πυρηνικά και βιολογικά όπλα είναι
επικίνδυνα και πρέπει να καταστραφούν"

Οι παραπάνω λογικές είναι βέβαια βιασμός της λογικής.

Ο τζόγος είναι κακός είτε είναι κρατικός είτε ιδιωτικός.
Μια μικρή επίσκεψη σε κάποιο πρακτορείο στοιχημάτων,
προ-πό κλπ. είναι αρκετή για να βγάλει κανείς συμπεράσματα.
Ασπρομάλληδες γέροντες και γερόντισσες που παίζουν
την πενιχρή τους σύνταξη και έφηβοι το χαρτζηλίκι τους.

Φυσικά και δεν προτείνω την λογική της απαγόρευσης.
Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα.

Είναι γνωστό από την ιστορία ότι όπου επιβλήθηκαν απαγορεύσεις
δημιουργήθηκαν μαύρες αγορές, παράνομες διακινήσεις κλπ.
που το μόνο που κάνουν είναι να σωρεύουν επιπλέον δεινά
από αυτά που το ίδιο το πρόβλημα διασπείρει από μόνο του.
Και βέβαια κάθε τι παράνομο παίρνει μυθικές διαστάσεις και
αποκτά και μια γοητεία στα μάτια ορισμένων πράγμα που
το κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο.

Αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι το πως παίρνονται οι
αποφάσεις και από ποιους.

Οι σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες μας καλούν κάθε τέσσερα
χρόνια να στείλουμε τους αντιπροσώπους μας στα κοινοβούλια
χωρίς στην ουσία να μας δίνουν κάποιον τρόπο δημοκρατικού
ελέγχου των αντιπροσώπων μας αυτών στην διάρκεια της θητείας τους.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην σύγχρονη ιστορία
είναι τέκνο της γαλλικής επανάστασης, και έγινε με ψήφισμα του
τότε κοινοβουλίου. (Κάποιοι "ορεινοί" βουλευτές αντιδρούσαν
φωνάζοντας "άμεση" αλλά είναι φανερό ότι δεν εισακούστηκαν.)

Υπάρχει μια ρήση. Το καλύτερο από την δημοκρατία είναι
περισσότερη δημοκρατία, ή κάπως έτσι.

Τώρα λοιπόν, στην εποχή της πληροφορικής, είναι σχετικά απλό
να ξαναγυρίσουμε στον άμεσο τρόπο λήψης αποφάσεων.
Αν λάβουμε υπόψη ότι το φετίχ της δυτικής κοινωνίας, το χρήμα, διανέμεται
μέσω δικτύων, ηλεκτρονικών μηχανών και πλαστικών καρτών
θα σχηματίσουμε την πεποίθηση ότι τα συστήματα αυτά παρέχουν
κάποια ασφάλεια.

Γιατί λοιπόν να μην χρησιμοποιήσουν οι σύγχρονες δυτικές
δημοκρατίες παρόμοιες μεθόδους που θα έδιναν την δυνατότητα
στον πολίτη να πάρει μέρος στην άμεση λήψη των αποφάσεων
και στην ψήφιση των νόμων, καταργώντας την αντιπροσώπευση,
αφού τώρα είναι τεχνικά δυνατό, διευρύνοντας την δημοκρατία?
(και θα έκαναν και τις εκλογές φτηνότερες...)

Σαν άνθρωπος που ασχολείται επαγγελματικά με την πληροφορική
(είμαι προγραμματιστής) ξέρω ότι είναι σχετικά εύκολο να
κατασκευαστεί ένα τέτοιο σύστημα, αρκεί να μην ακολουθηθούν
μέθοδοι παρόμοιοι με του taxis.

Αυτό που μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση είναι ότι κανείς δεν
συζητάει αυτή την δυνατότητα. Ούτε εκείνοι που _δεν_ έχουν
συμφέρον να την συζητούν και να την προτείνουν αλλά ούτε
και εκείνοι που έχουν να κερδίσουν πολλά από κάτι τέτοιο.
Εμείς οι απλοί άνθρωποι.

Θόδωρος
ΥΓ. Την συμπάθειά σας για την μακροσκελή "τοποθέτηση".

-----------------------------------
Theo Bebekis
Thessaloniki, Greece
bebekis at otenet.gr
teo at epektasis.gr
-----------------------------------