Μιάπικρή =?iso-8859-7?Q?=E1=EB=DE=E8=E5=E9=E1?=...

[Stelios Bounanos]

In message <37DAB3F8.7FD821B8 at freemail.gr> , 
DJ Art <djart at freemail.gr>  was rumoured to have said about 
`` Μιά πικρή αλήθεια... '': 

> Μετά από καιρό χρήσης του Linux, κατάλαβα ότι γενικά το compiling των
> sources των διάφορων προγραμμάτων θεωρείται πιο "καλό" από ότι η
> εγκατάσταση ενός .rpm.
> Έχω να κάνω μιά παρατήρηση:
>  Όταν πρωτοήλθα στον κόσμο του Linux από τον κόσμο των παραθύρων :-( ,
> αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν τα RPM πακέτα για τον εξής λόγο:
> Ελέγχεις ποιά και πόσα αρχεία εγκαθιστάς και κυρίως σε ποιό μέρος
> εγκαθίστανται. Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό, γιατί δεν συμβαίνει ότι και
> στα Windows, δηλαδή να μείνουν "υπολείμματα" μετά από την απεγκατάσταση
> κάποιων προγραμμάτων.
> 
> Με λίγα λόγια θέλω να πώ, ότι το άν θα ελέγξεις ένα πρόγραμμα σε
> ".tar.gz" source μορφή,  αν θα πάρεις χαμπάρι που θα εγκατασταθούν τα
> αρχεία του, εξαρτάται από τον προγραμματιστή. Έχω δεί πολλές περιπτώσεις

Αυτό εξαρτάται και απο το πόσο προσεκτικός είσαι :) Το "πρόβλημα"
παρουσιάζεται στα προγράμματα που είναι μικρά για να έχουν autoconf,
αλλά αρκετά μεγάλα ώστε να θέλουν να εγκαταστήσουν αρκετά αρχειάκια
πέρα απο το binary και το manpage. Αν κάνεις απλά ένα `make install' 
για το καθένα τότε είναι φυσικό μετά απο λίγο καιρό να μην ξέρεις τι 
είναι το κάθε αρχείο.

Αυτά που μπορείς να κάνεις είναι:
Να εγκαθιστάς *όλα* τα προγράμματα που κάνεις build απο source στο /usr/local
Είναι ακριβώς γι' αυτή τη δουλειά (και όσοι φτιάχνουν debs, rpms κλπ. 
που βάζουν αρχεία εκεί θέλουν σκότωμα :))

Τα μεγαλύτερα προγράμματα μπορείς να τα βάζεις σε δικό τους directory 
στο /usr/local και να κάνεις κατάλληλα symbolic links, πχ το foo-3.141
μπαίνει στο /usr/local/foo-3.141 και φτιάχνεις ενα symlink /usr/local/
bin/foo που δείχνει στο /usr/local/foo-3.141/bin/foo. Ομοίως για 
manpages, βιβλιοθήκες κλπ. Σε μερικές περιπτώσεις φτιάχνεις wrapper 
script που σετάρει το environment και μετά τρέχει το binary.

Στα προγράμματα που έχουν autoconf χρησιμοποιείς το --prefix=/.../...
ενώ στα άλλα (σκέτο Makefile ή Imake) πειράζεις το Makefile στο
section `install:' :) Για καλό και για κακό κρατάς πάντα ένα αντίγραφο
του output του `make install' με make install | tee foo.install-log

Εναλλακτικά, μαθαίνεις να φτιάχνεις rpms ή χρησιμοποιείς προγράμματα
σαν το instmon του Βασίλη Βασαΐτη (sorry, δεν το έχω δοκιμάσει).

> (κυρίως προγράμματα μερακλήδων -συνήθως από το freshmeat-) που όταν
> ήθελα να τα απεγκαταστήσω, δεν ήξερα αν έσβηνα όλα τα αρχεία. Βέβαια,
> αυτό δεν ισχύει για μεγάλα προγράμματα (π.χ. KDE), αλλά όταν βρίσκω την
> RPM έκδοση των μικρών προγραμμάτων ανακουφίζομαι κάπως.
> 
> Μήπως κάνω κάπου λάθος ??
> 
[snip]


Ελπίζω να βοήθησα λίγο.

Φιλικά,
sb

-- 
Stelios Bounanos <sb at dial.pipex.com>
  ..............7500000 years later:
  The Ultimate Answer is 42.
  (next mail will give the Question)


--
====================================================================
Gia boithia (h na diagrafhte) e-mail sto majordomo at hellug.gr
Ta archives tis listas einai sto http://lists.hellug.gr/archives
prin steilete kapoia erothsh psakte mipos exei hdh apanththei.
Gia opoiodipote problima stilte e-mail ston owner-linux-greek-users at hellug.gr
====================================================================