Γιατί οι Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι

[Apollon Koutlides]

Panagiotis Kranidiotis wrote:

> [snip]
> Απόλλωνα συγνώμη αλλά μην πηγαίνουμε και στο άλλο άκρο. Συμφωνώ 
> απόλυτα με  τα όσα λές εκτός του
>
>> αυτό μου μυρίζει ψευδεθνικισμό, ραγιαδισμό και ψωροκωσταίνικο  
>> κομπλεξισμό.
>
> Δεν νομίζω ότι έχεις δίκιο. Αντιθέτως μάλιστα αποδυκνείει ότι πολλές 
> φορές  οι ξένοι (Φιλανδοί ή οποιοιδήποτε) δείχνουν μεγαλύτερο σεβασμό 
> στον  πολιτισμό που θέλουμε να λέμε ότι κληρονομήσαμε και να γνωρίζουν 
> πολύ  περισσότερα για αυτόν από εμάς. Μεγάλη κουβέντα. Άρα ωραίο το 
> post του  Κώστα προσωπικά μου έκανε καλύτερη την μέρα.

Ποιο, το περί "περηφάνειας"; Δε νομίζω ότι πηγαίνω στο απέναντι άκρο 
όταν ισχυρίζομαι ότι η υπερηφάνεια είναι ένα αίσθημα που δικαιούται 
κανείς να νιώθει για κάτι που _κατέκτησε_ και όχι για κάτι που του 
αποδίδεται λόγω μιας σύμπτωσης, όπως είναι ο τόπος γέννησης. Μπορεί να 
γεννηθώ με προδιαγραφές ευφυίας μεγαλύτερες του μέσου όρου, αν όμως δεν 
"κινήσω χείραν" θα μείνω ένας ακατάρτιστος βλάχος, καίτοι εν πρωτεύουσα 
οικών. Δεν ενστερνίζομαι την απαξιωτική θέση κάποιων που διαχωρίζουν 
παντελώς την νεότερη από την κλασική ελλάδα, μου είναι όμως πολύ δύσκολο 
να χωνέψω τη νοοτροπία κάποιων που αισθάνονται "υπερηφάνεια για την 
εθνική [sic] μας κληρονομιά" χωρίς να έχουν καν ουσιαστική αντίληψη για 
το ποια είναι αυτή. Ειδικά σε ένα κόσμο όπου τα σύνορα και οι τοίχοι 
πέφτουν και οι άνθρωποι εστιάζουν μέρα με τη μέρα περισσότερο σ' αυτά 
που τους ενώνουν παρά σε αυτά που τους χωρίζουν, έχω την πεποίθηση ότι 
οφείλουμε σιγά - σιγά να διαγράψουμε από την κοινωνική μας αντίληψη το 
ascribed status και να δώσουμε στο achieved status το βάρος που του 
αξίζει. Αυτό λέγεται και αξιοκρατία... και είναι ο κύριος άξονας σε κάθε 
κοινωνική ομάδα με τα χαρακτηριστικά τεχνοκρατικής ελίτ, όπως είναι και 
η ομάδα στα πλαίσια της οποίας ανταλάσσουμε αυτές τις σκέψεις.

Μηδαμώς αιτιώμαι ότι κακώς ο Κώστας σχολιάζει την προέλευση του ονόματος 
του Torvalds. Πολύ καλά κάνει... και πιστεύω ότι κι εγώ καλά κάνω 
παραφράζοντας τον J.F.K.: "ask not what your heritage can do for you, 
ask what YOU can do for your heritage". Αισθάνομαι περηφάνεια για αυτά 
τα μέρη της πολιτισμικής μου "κληρονομιάς" που έχω καταφέρει να 
κατακτήσω, και ευθύνη (και λίγη ντροπή) για όσα δεν έχω καταφέρει να 
αφομοιώσω ακόμα.

Ίσως το πάω μακριά, ίσως και να έχω ξεφύγει κάμποσο από τον θεματικό 
στόχο της λίστας, ίσως και να γίνομαι άσκοπα λογοκόπος. Αισθάνομαι όμως 
ότι υπάρχει ουσία σε αυτή τη συζήτηση.

Ευχαριστώ τους αναγνώστες για την υπομονή τους! :-)

--
Απόλλων Κουτλίδης