Δεν ξέρω γιατί έχω τόση αγάπη να δώσω,<div><br></div><div>οι μνήμες μου πάνε πολύ πίσω. Ήταν τότε, στον Παναμά που η μητέρα μου είχε ξεφύγει από τα νύχια του κακού πρίγκηπα Ρασίντ αντ Μπουλάχ ΙΙΙ. Αυτός ο κακός άνθρωπος (ο πατέρας μου) είχε μαύρα μάτια και διπλή σειρά δοντιών στην άνω γνάθο και ασέλγησε πάνω στην άγια και (εννοείται πανέμορφη) μητέρα μου. Η μητέρα μου κατάφερε να ξεφύγει με τη βοήθεια του Θείου μου που την φυγάδευσε σε ένα θωρηκτό με 500 ερωτικά στερημένου ναύτες.</div>
<div><br></div><div>Και έτσι καθώς γεννιόμουνα κάτω από μία γέφυρα σε ξάστερη βραδιά, αυτό με έκανε ευάλωτο.</div><div><br></div><div>Τώρα μπορώ να αναφερθώ και στα παιδικά μου χρόνια, που ήμουν και καταπληκτικός τύπος, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ παραπάνω. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε σε ένα ακόμα βιβλίο της Κάλης Καρατζά ~ "Δυσκοίλιες Ακρογιαλές".</div>