SOLVED: stixoi

[Dimitris Lenis]

Μόλις γύρισα από νησί.

___ Με χτύπησε η ξαφνική ζέστη της Αθήνας?
___ Μήπως την άκουσα από την  συμπυκνωμένη απιθανότητα[1] του αιτήματος 
της/του Costas za [2]?

 > costas za wrote:
 >
 > Θα ήθελα τους στίχους για "Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού" ( Μανα με
 > τους εννιά σου γιους......)
 >
 >
___ Η μήπως τα κουφά για το LaTeX ?

 > V13 wrote:
 >
 > Exo paratirisei oti to latex xalaei to teliko s merikes fores..
 > An exo: ``πίτσες'', to emfanizei san: "πίτσεσ"
 >
 > To exei pathei kaneis allos ayto

...Αυτό το "μερικές φορές" να έλειπε...
Ή όλες τις φορές το κάνει ή *ποτέ*
 
(btw δείτε και το βιβλίο του Συρόπουλου [3]...)


................................


___ E, ναι λοιπόν, αυτή η λίστα έχει απαντήσεις για όλα!!!


[1] Douglas Adams  ...Θεός σχωρέστον :-((
[2] Νικολάου Πολίτη, Δημοτικά τραγούδια
[3] Α. Συρόπουλος, LaTeX, Παρατηρητής



%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% LaTeX 2e %%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
\documentclass[12pt,a4paper]{article}
%\usepackage{t1enc}
\usepackage[iso-8859-7]{inputenc}
\usepackage[polutonikogreek]{babel}


\begin{document}

\begin{verse}
{\bf [Το~υ νεκρο~υ αδερφο~υ]}

Μάνα μ`ε το`υς >εννι`α σου γιο`υς κα`ι μ`ε τ`η μι`α σου κόρη, \\
τ`ην κόρη τ`ην μονάκριβη, τ`ην πολυαγαπημένη.\\
Τ`ην ε>~ιχες δώδεκα χρον~ω κι <ήλιος δ`εν σο~υ τήν ε~>ιδε.\\
Στ`α σκοτειν`α τήν >έλουζε, στ'' >'αφεγγα τ`η χτενίζει,\\
στ'' >άστρι κα`ι τ`ον α>υγεριν`ο  >'επλεκε τ`α μαλλι`α της.\\
Προξενητάδες >ήρθανε >απ`ο τ`η Βαβυλώνα,\\
ν`α πάρουνε τ`ην >Αρετ`η πολ`υ μακρι`α στ'α ξένα.\\
Ο<ι >οχτ`ω >αδερφο`ι δ`εν θέλουνε κι <ο Κωνσταντίνος θέλει.\\
((Μάνα μου, κι >άς τ`η δώσουμε τ`ην >Αρετ`η στ`α ξένα.\\
Στ`α ξένα >εκε~ι πο`υ περπατ~ω, στ`α ξένα πο`υ πηγαίνω,\\
 >'αν π~αμ'' >εμε~ις στ`ην ξενιτειά, ξένοι ν`α μ`ην περνο~υμε)).\\
((Φρόνιμος ε>ίσαι, Κωνσταντή, μ'' >άσκημα >απηλογήθης.\\
Κι >'α'' μ>όρτει, γι`ε μου, θάνατος, κι >'α'' μ>όρτει, γι`ε μου, 
 >αρρώστια,\\
κι >άν τύχει κι >έρτει πίκρα γ>`η χαρά, ποι`ος πάει ν`α μο~υ τ`η φέρει?))\\
((Βάλλω τ`ον ο>υραν`ο κριτ`η κα`ι το`υς <αγιο`υς μαρτύρους,\\
 >άν τύχει κι >έρτει θάνατος, >άν τύχει κι >έρτει >αρρώστια,\\
 >άν τύχει πίκρα γ>ή χαρά, >εγ`ω ν`α σο~υ τ`η φέρω)).


Κα`ι σ`αν τ`ην >επαντρέψανε τ`ην >Αρετ`η στ`α ξένα,\\
κι >εμπ~ηκε χρόνος δίσεχτος κα`ι μ~ηνες >οργισμένοι\\
κι >έπεσε τ`ο θανατικό, κι ο<ι >εννι`α >αδερφο`ι πεθάναν,\\
βρέθηκε <η μάνα μοναχ`η σ`αν καλαμι`α στ`ον κάμπο.\\
Σ'' όλα τ`α μνήματ`α >εκλαιγε, σ'' <όλα μοιρολογιόταν,\\
στο~υ Κωνσταντίνου τ`ο μνημι`ο >ανέσπα τα μαλλι`α της.\\
((>Ανάθεμ`α σε, Κωνσταντ~η, κα`ι μυριαναθεμ`α σε,\\
<οπο`υ μο~υ τ`ην <εξόριζες τ`ην >Αρετ`η στ`α ξένα!\\
Τ`ο τάξιμο πο`υ μο~υ ''ταξες, πότε θ`α μο~υ τ`ο κάμεις?\\
Τ`ον ο>υραν`ο ''βαλες κριτ`η κα`ι το`υς <αγιο`υς μαρτύρους,\\
 >άν τύχει πίκρα γ>ή χαρά,  ν`α π~ας ν`α μο~υ τ`η φέρεις)).\\
 >Από τ`ο μυριανάθεμα κα`ι τ`η βαρι`α κατάρα,\\
<η γ~ης >αναταράχτηκε κι <ο Κωνσταντ~ης >εβγ~ηκε.\\
Κάνει τ`ο σύγνεφο >άλογο κα`ι τ'' >άστρο χαλινάρι,\\
κα`ι τ`ο φεγγάρι συντροφι`α κα`ι πάει ν`α τ~ης τ`ην φέρει.


Παίρνει τ`α >όρη πίσω του κα`ι τ`α βουν`α μπροστ`α του.\\
Βρίσκει την κα`ι >εχτενίζουνταν >όξου στ`ο φεγγαράκι.\\
 >Απ`ο μακρι`α τ`η χαιρετ~α κι >από κοντ`α τ~ης λέγει:\\
((>'Αιντε, >αδερφή, ν`α φύγουμε, στ`η μάνα μας ν`α π~αμε)).\\
((>Αλίμονο, >αδερφάκι μου, κα`ι τ`ι ''ναι τούτη <η >ώρα?\\
 >Ανίσως κι ε>~ιναι γι`α χαρά, ν`α στολιστ~ω κα`ι ν`α ''ρθω,\\
κι >`αν ε>~ιναι πίκρα, π`ες μου το, ν`α βάλω μα~υρα νά ''ρθω)).\\
((>'Ελα, >Αρετή, στ`ο σπίτι μας, κι >άς είσαι >όπως κι >άν ε>~ισαι)).\\
Κοντολυγίζει τ'' >άλογο κα`ι πίσω τ`ην καθίζει.


Στ`η στράτα πο`υ διαβαίνανε, πουλάκια κιλαηδο~υσαν;\\
δ`εν κιλαηδο~υσαν σ`αν πουλιά, μήτε σ`α χελιδόνια,\\
μον'' κιλαηδο~υσαν κι >έλεγαν >ανθρώπιν`η <ομιλία:\\
((Ποι`ος ε>ίδε κόρην >όμορφη, ν`α σέρνει <ο πεθαμένος!))\\
((>'Ακουσες, Κωνσταντίνε μου, τ`ι λένε τ`α πουλάκια?))\\
((Πουλάκια ε>ιναι κι >άς κιλαηδο~υν,  Πουλάκια ε>ιναι κι >άς λένε)).\\
Κα`ι παρεκε~ι πο`υ πάγαιναν, κι >άλλα πουλι`α το`υς λένε:\\
((Δ`εν ε>~ιναι κρίμα κι >άδικο, παράξενο μεγάλο,\\
ν`α περπατο~υνε ο<ι ζωντανο`ι μ`ε το`υς >αποθαμένους?))\\
((>'Ακουσες, Κωνσταντίνε μου, τ`ι λένε τ`α πουλάκια?\\
Π`ως περπατο~υν ο<ι ζωντανο`ι μ`ε το`υς αποθαμένους!))\\
((>Απρίλης ε>~ιναι κα`ι λαλο~υν, κα`ι Μάης κα`ι φωλεύουν)).\\
((Φοβο~υμαι σ'', <αδερφάκι μου, κα`ι λιβανι`ες μυρίζεις)).\\
((>Εχτ`ες βραδ`ις >επήγαμε πέρα στ`ον >'Αη Γιάννη,\\
κι >εθύμιασ`ε μας <ο παπ`ας μ`ε περισσ`ο λιβάνι)).\\
Κα`ι παρεμπρ`ος πο`υ πήγανε, κι >άλλα πουλι`α το`υς λένε:\\
((Γι`α >ιδ`ες θάμα κι >αντίθαμα πο`υ γίνεται στ`ον κόσμο,\\
τέτοια πανώρια λυγερ`η ν`α σέρνει <ο πεθαμένος!))\\
Τ'' >άκουσε πάλι <η >Αρετ`η κα`ι ρά"ισε <η καρδι`α της.\\
((>'Ακουσες Κωνσταντάκη μου, τ`ι λένε τ`α πουλάκια?))\\
((>'Αφησ'', >Αρέτω τ`α πουλι`α κι <ότι κι >ά'' θέλ'' >`ας λέγουν)).\\
((Π`ες μου, πο~υ ε>ιναι τ`α κάλλη σου κα`ι πο~υ ε>ιν'' <η λεβεντι`α σου,\\
κα`ι τ`α ξανθ`α σου τ`α μαλλι`α κα`ι τ'' >όμορφο μουστάκι?))\\
((>'Εχω καιρ`ο π'' >αρρώστησα κα`ι πέσαν τ`α μαλλι`α μου)).


Α>υτο~υ σιμά, α>υτο~υ κοντά, στ`ην >εκκλησι`α προφτάνουν.\\
Βαρι`α χτυπ~α τ'' >αλόγου του κι >απ'' >έμπροστ`α της χάθη.\\
Κι >ακούει τ`η πλάκα κα`ι βροντ~α, τ`ο χ~ωμα κα`ι βο"ίζει.\\
Κιναέι κα`ι πάει <η >Αρετή στ`ο σπίτι μοναχ`η της.\\
Βλέπει το`υς κήπους της γυμνούς, τ`α δέντρα μαραμένα,\\
βλέπει τ`ον μπάλσαμο ξερό, τ`ο καρυοφύλλι μα~υρο,\\
βλέπει μπροστ`α στ`ην πόρτα της χορτάρια φυτρωμένα.\\
Βρίσκει την πόρτα σφαλιστ`    η κα`ι τ`α κλειδι`α παρμένα,\\
κα`ι τ`α σπιτοπαράθυρα σφιχτ`α μανταλωμένα.\\
Χτυπ~α τ`ην πόρτα δυνατά, τ`α παρθύρια τρίζουν.\\
((>'Αν ε>~ισαι φίλος διάβαινε, κι >άν ε>~ισαι >εχτρ`ος μου φύγε,\\
κι >άν ε>~ισαι <ο πικροχ'αροντας, >άλλα παιδι`α δ`εν >έχω,\\
κι <η δόλια <η >Αρετούλα μου λείπει μακρι`α στ`α ξένα)).\\
((Σήκω, μανούλα μου, >άνοιξε, σήκω, γλυκιά μου  μάνα)).\\
((Ποι`ος ε>~ιναι α>υτ`ος πο`υ μ`ε φωνάζει μάνα?))\\
((>'Ανοιξε μάνα μου, >άνοιξε, κι >εγ`ω ε>ιμαι <η >Αρετ`η σου)).


Κατέβηκε, >αγκαλιάστηκαν κι >απέθαναν κι ο<ι δύο.

\end{verse}
\end{document}

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%