<br><br><div class="gmail_quote">2012/2/5 George Notaras <span dir="ltr"><<a href="mailto:gnot@g-loaded.eu">gnot@g-loaded.eu</a>></span><br><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex">
<br><div><div class="h5">
><br>
> Όταν είχα πάει στις Βρυξέλλες για το workshop στο sound copyright είχα<br>
> την τύχη να μιλήσω με εκπροσώπους δημιουργών απ' την Ευρώπη που δεν<br>
> ανήκουν στις αντίστοιχες ΑΕΠΙ οι οποίοι επίσης δηλώνουν ανοιχτά ότι η<br>
> παρούσα κατάσταση ειδικά με το καθεστώς των δισκογραφικών δεν τους<br>
> εκφράζει αλλά πάνω απ' όλα πήρα feedback από 2 άτομα που θέλω να το<br>
> μοιραστώ μαζί σου για να πάρεις μια καλύτερη εικόνα γιατί λέω αυτά που<br>
> λέω. Αρχικά γνώρισα τον Pekka Gronow (η ομιλία του είναι εδώ -><br>
> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=6T3D-HYnIAc" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=6T3D-HYnIAc</a>) έναν ακαδημαϊκό που έχει<br>
> ασχοληθεί και επαγγελματικά με τη ραδιοφωνία και έχει μαζέψει πολλά<br>
> δεδομένα τόσο για την ακροαματικότητα των κομματιών όσο και για τις<br>
> πωλήσεις δίσκων κλπ. Για να μη στα πολυλογώ όταν βγαίνει ένα CD κάνει<br>
> ένα peak και σε 3 χρόνια σχεδόν οι πωλήσεις του πέφτουν δραματικά,<br>
> όπως και το κατά πόσο το ζητάει ο κόσμος σε εκπομπές κλπ. Ειδικά μετά<br>
> το 90 που η μουσική έχει γίνει πολύ εμπορική το φαινόμενο είναι πολύ<br>
> έντονο, πρακτικά μετά από 3 χρόνια περίπου κανείς δε το θυμάται. Βάλτο<br>
> τώρα αυτό παρέα με τις μελέτες που παραθέτω που λένε ότι η πειρατεία<br>
> αυξάνει τις πωλήσεις των CD έστω σε κάποιο μικρό ποσοστό και σκέψου<br>
> πώς βοηθάει αυτά τα ξεχασμένα κομμάτια να ξαναγίνουν δημοφιλή. Έχει<br>
> λογική αυτό που λέω πιστεύω, ακόμα και τα πολύ γνωστά κομμάτια των 70s<br>
> κλπ για σκέψου πώς είναι ποιο πιθανό να πουλήσουν CD σε νέους που δεν<br>
> τα έχουν ακούσει στην εποχή τους ή στο ραδιόφωνο κλπ, μήπως απ' το<br>
> youtube  (παράνομα ανεβασμένα) ? Μήπως από torrents κλπ ? Προσωπικά<br>
> ανακάλυψα δημιουργούς που όχι μόνο δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στην<br>
> Ελλάδα, είναι και γενικώς άγνωστοι, μέσα από τη "πειρατεία" ανακάλυψα<br>
> τη jazz (που στην Ελλάδα ανάθεμα και αν παίζουν ποια jazz σε<br>
> ραδιόφωνα/τηλεόραση, κάποτε είχαμε τουλάχιστον το στυλ καφέ, τώρα...),<br>
> τη progressive rock, το fusion κλπ και στα καπάκια πήγα και αγόρασα<br>
> τους δίσκους που γούσταρα περισσότερο. Πίστεψέ με ΠΟΛΥΣ κόσμος είναι<br>
> στην ίδια φάση. Το βρίσκεις παράλογο ?<br>
<br>
</div></div>Καθόλου παράλογο και μάλιστα συμφωνώ ότι τα παραπάνω συμβαίνουν. Το θέμα<br>
όμως είναι ότι όλα αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την καταπάτηση των<br>
πνευματικών δικαιωμάτων. Πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος.<br>
<br>
Στην προκειμένη περίπτωση οι ίδιοι οι δημιουργοί (καλλιτέχνης + εταιρία<br>
παραγωγής) θα πρέπει να ανοίξουν τα στραβά τους και να καταλάβουν ότι θα<br>
έχουν κέρδος αν δώσουν περισσότερα δικαιώματα στον τελικό χρήστη. Κατά<br>
τη γνώμη μου, ένας από τους λόγους που διστάζουν να κάνουν το βήμα είναι<br>
το γεγονός ότι ο κόσμος είναι παντελώς άσχετος (στο μεγαλύτερο ποσοστό)<br>
από copyright και πνευματικά δικαιώματα γενικότερα.<br></blockquote><div><br>Και εγώ πιστεύω πως πχ οι άδειες Creative Commons δεν είναι αρκετά διάσημες  αλλά όλοι οι καλλιτέχνες ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. <br><br>Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός πως την απόφαση για τα πνευματικά δικαιώματα την παίρνουν <br>
οι εταιρίες που αναλαμβάνουν την παραγωγή. Ο καλλιτέχνης δεν έχει αρκετό κεφάλαιο συνήθως για να<br>δημιουργήσει με σοβαρή παραγωγή (τουλάχιστον για μουσική/ταινίες), να διαφημιστεί και διαθέσει τη δημιουργία του.<br><br>
Ανταλλάσσει τα πνευματικά δικαιώματα της δημιουργίας του με τα χρήματα για να δημιουργήσει.<br>Για αυτό μια καλή κίνηση συνήθως είναι η επιλογή indie εταιριών που αναλαμβάνουν το κόστος παραγωγής, κοπής CD/vinyl/DVD, promotion etc...και<br>
το συμβόλαιο δεν κρατάει αιώνες...μετά αφού γίνεις εσύ κύριος των δικαιωμάτων σου τα κάνεις ότι θες.<br><br>Και πάλι όμως δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους καλλιτέχνες για τις επιλογές τους. Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο από την καλύτερη επιλογή για να δημιουργήσει ότι καλύτερο μπορεί. <br>
Πχ. στην μουσική δεν μπορούμε να είμαστε όλοι με τις ακουστικές κιθάρες και τις φυσαρμόνικες. Κάποιοι χρειάζονται παραπάνω χρήματα για καλό εξοπλισμό.<br></div><br></div>-- <br>Konstantinos Antonakoglou<br>PGP key: 0xC9E2E16B<br>
<<a href="mailto:anton.cost@gmail.com">anton.cost@gmail.com</a>><br>constanton @ freenode<br>