[hsgr] περί 1/2/2012 (Hellug meetup & Anti-ACTA alliance?)

[Nick Apostolakis]

On 05/02/2012 09:23 πμ, Nick Kossifidis wrote:
>
> Συμφωνώ σε αυτό που λες μόνο που η καταπάτηση των δικαιωμάτων του
> δημιουργού και γενικά το πώς εκτιμάται η δουλειά του κλπ πλήττεται
> εξίσου απ' τις εταιρίες παραγωγής. Για να το λήξουμε το θέμα περί
> πειρατείας προσωπικά ακούω βινύλιο οπότε τους δίσκους μου τους αγοράζω
> και αρκετές φορές έχω δώσει αρκετά χρήματα + πάω σε live κλπ που θεωρώ
> ότι στηρίζουν ποιο άμεσα τον καλλιτέχνη + γενικά στηρίζω νέους
> δημιουργούς κλπ (για μουσικός το πήγαινα στην αρχή, έκανα μαθήματα απ'
> τα 4 :P). Επίσης έχω αγορασμένα όλα τα games με τα οποία έχω φάει
> κόλλημα και ακόμα και τώρα πάω στο gog.com (που δεν έχουν και DRM) και
> παίρνω τα adventures που έπαιζα μικρός, σέβομαι αυτό που λες και στη
> πράξη, δε δικαιολογώ ούτε δικαιολόγησα ποτέ τη πειρατεία γενικώς και
> αορίστως. Αν όμως είναι το θέμα μας πώς να στηρίξουμε τους δημιουργούς
> τότε πρέπει να το δούμε συνολικά, να μιλήσουμε για τα ασφαλιστικά τους
> δικαιώματα, τις συνθήκες εργασίας τους και την ανασφάλεια του
> επαγγέλματός τους, τα συμβόλαια των εταιριών παραγωγής ΚΑΙ την
> πειρατεία. Μη βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος στο συγκεκριμένο
> θέμα λόγω της προπαγάνδας που έχει γίνει π.χ. από την ΑΕΠΙ και τα
> τσιράκια τους. Οι δημιουργοί δε χρειάζονται ούτε νταβατζήδες ούτε
> πνευματικά δικαιώματα που ισχύουν 95 χρόνια από τη δημιουργία του
> CD/DVD και 70 χρόνια μετά το θάνατό τους (αυτό είναι κάτι στο οποίο
> δεν έχω δει να απαντάει κανείς σας, βρίσκετε λογικό το χρόνο
> προστασίας του copyright και του δικαιώματος του δημιουργού ?), ούτε
> DRM (επίσης δεν είδα να απαντάει κάποιος σε αυτό), έχουν ποιο άμεσα
> προβλήματα να λύσουν.
>
> Όταν είχα πάει στις Βρυξέλλες για το workshop στο sound copyright είχα
> την τύχη να μιλήσω με εκπροσώπους δημιουργών απ' την Ευρώπη που δεν
> ανήκουν στις αντίστοιχες ΑΕΠΙ οι οποίοι επίσης δηλώνουν ανοιχτά ότι η
> παρούσα κατάσταση ειδικά με το καθεστώς των δισκογραφικών δεν τους
> εκφράζει αλλά πάνω απ' όλα πήρα feedback από 2 άτομα που θέλω να το
> μοιραστώ μαζί σου για να πάρεις μια καλύτερη εικόνα γιατί λέω αυτά που
> λέω. Αρχικά γνώρισα τον Pekka Gronow (η ομιλία του είναι εδώ ->
> http://www.youtube.com/watch?v=6T3D-HYnIAc) έναν ακαδημαϊκό που έχει
> ασχοληθεί και επαγγελματικά με τη ραδιοφωνία και έχει μαζέψει πολλά
> δεδομένα τόσο για την ακροαματικότητα των κομματιών όσο και για τις
> πωλήσεις δίσκων κλπ. Για να μη στα πολυλογώ όταν βγαίνει ένα CD κάνει
> ένα peak και σε 3 χρόνια σχεδόν οι πωλήσεις του πέφτουν δραματικά,
> όπως και το κατά πόσο το ζητάει ο κόσμος σε εκπομπές κλπ. Ειδικά μετά
> το 90 που η μουσική έχει γίνει πολύ εμπορική το φαινόμενο είναι πολύ
> έντονο, πρακτικά μετά από 3 χρόνια περίπου κανείς δε το θυμάται. Βάλτο
> τώρα αυτό παρέα με τις μελέτες που παραθέτω που λένε ότι η πειρατεία
> αυξάνει τις πωλήσεις των CD έστω σε κάποιο μικρό ποσοστό και σκέψου
> πώς βοηθάει αυτά τα ξεχασμένα κομμάτια να ξαναγίνουν δημοφιλή. Έχει
> λογική αυτό που λέω πιστεύω, ακόμα και τα πολύ γνωστά κομμάτια των 70s
> κλπ για σκέψου πώς είναι ποιο πιθανό να πουλήσουν CD σε νέους που δεν
> τα έχουν ακούσει στην εποχή τους ή στο ραδιόφωνο κλπ, μήπως απ' το
> youtube  (παράνομα ανεβασμένα) ? Μήπως από torrents κλπ ? Προσωπικά
> ανακάλυψα δημιουργούς που όχι μόνο δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στην
> Ελλάδα, είναι και γενικώς άγνωστοι, μέσα από τη "πειρατεία" ανακάλυψα
> τη jazz (που στην Ελλάδα ανάθεμα και αν παίζουν ποια jazz σε
> ραδιόφωνα/τηλεόραση, κάποτε είχαμε τουλάχιστον το στυλ καφέ, τώρα...),
> τη progressive rock, το fusion κλπ και στα καπάκια πήγα και αγόρασα
> τους δίσκους που γούσταρα περισσότερο. Πίστεψέ με ΠΟΛΥΣ κόσμος είναι
> στην ίδια φάση. Το βρίσκεις παράλογο ?
>
> Λέω πόσο πιθανό είναι να πουλήσουν CD και πρέπει να βάλω και άλλο ένα
> παράγοντα που όσοι από εμάς αγοράζουν ακόμα δίσκους/CD το έχουν δει
> πολύ έντονα, ιδιαίτερα από παλιά ή άγνωστα συγκροτήματα. Το κατά πόσο
> ένας δίσκος είναι διαθέσιμος στην αγορά (δε λέω αν ακούς βινύλιο που
> πρέπει να πάρεις σβάρνα συγκεκριμένα μαγαζιά κλπ), πήγαινε για πλάκα
> σε ένα δισκάδικο στο κέντρο της πόλης σου και ψάξε το selling england
> by the pound των genesιs (δισκάρα), αν το βρεις κερνάω μπύρες (το έχω
> σε βινύλιο ευτυχώς από εξωτερικό), δοκίμασε π.χ. να βρεις δίσκους των
> King Crimson εκτός του
> in the court of the crimson king κλπ και πάλι δε θα βρεις τίποτα,
> γουστάρεις fusion ? Έτσι και βρεις Bill Brufford, Alan Holdsworth κλπ
> κερνάω και φαΐ, στη καλύτερη να βρεις Jean Luc Ponty π.χ. και πάλι
> μόνο τα γνωστά του, όλη τη σειρά του Chick Corea με τους electric band
> ? Τους έψαχνα για μήνες και δεν τους έβρισκα ούτε στο κέντρο της
> Αθήνας, ούτε στο Χαλάνδρι, ούτε στο Ηράκλειο, έπρεπε λέει να το
> παραγγείλω για να έρθει και αν (για τους genesis μου είπαν ξεκάθαρα
> ότι δεν το βγάζει ποια η εταιρία). Κοινώς αυτό που σου λέω για τα 3
> χρόνια το ξέρουν και οι δισκογραφικές (και οι κινηματογραφικές επίσης)
> και δεν είναι στόκοι να τυπώνουν CDs που δεν περιμένουν να αγοράσει ο
> κόσμος. Αποτέλεσμα ? Δες πάλι τη μελέτη που παραθέτω στο σχόλιό μου
> στο άρθρο 9 που δε σου άρεσε...
>
> "Roughly 25% were downloaded because they weren’t available for purchase"
>
> Κάποια CD δε δεν γίνεται να ξανατυπωθούν γιατί οι δισκογραφικές
> κατέστρεψαν (καλά διάβασες) τα master tapes ! Ο άλλος τύπος που
> γνώρισα λοιπόν είναι ο Ted Kendal
> (http://en.wikipedia.org/wiki/Ted_Kendall) με λίγα λόγια ότι έχεις
> ίσως ακούσει από Django Reinhardt το έχει κάνει restore αυτός από κερί
> (παλικάρι απ' τα λίγα). Μου είπε ότι από σημαντικές ηχογραφήσεις
> σπουδαίων δημιουργών της Jazz στη CBS, κάποια στιγμή κατέστρεψαν ένα
> μεγάλο ποσοστό γιατί δε χώραγαν στις αποθήκες (εδώ να πω ότι έτσι
> έχουμε χάσει τη πρώτη σεζόν της λιλιπούπολης, έγραψαν στα master tapes
> από πάνω) και άλλα τραγικά περιστατικά. Μάντεψε, οι συγκεκριμένες
> ηχογραφήσεις ακόμα προστατεύονται από copyright, δηλαδή αν θες να
> έχεις ένα τέτοιο κομμάτι στη δισκοθήκη σου θα πρέπει ή να αγοράσεις
> μεταχειρισμένο κάποιο δίσκο/CD ή να το κατεβάσεις, δεν υπάρχει άλλη
> εναλλακτική γιατί το ίδιο το master tape έχει καταστραφεί !
>
> Ακόμα ποιο "καραμπινάτο" παράδειγμα ? Οι μουσικές βιβλιοθήκες (library
> music) είναι τα κομμάτια που θα ακούσεις σε διαφημίσεις, σήματα
> εκπομπών (ειδικά παλαιότερα) κλπ. Οι εταιρίες λοιπόν που πλήρωναν
> καλλιτέχνες γι' αυτή τη δουλειά και έβγαζαν δίσκους με μικρά θέματα
> που τους πουλούσαν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και κανάλια, αγόραζαν όλο
> το copyright, πρακτικά τα κομμάτια τα έγραφαν οι καλλιτέχνες για τις
> εταιρίες σε φάση μηνιαίος μισθός κλπ. Όταν λοιπόν αυτή η μόδα έπεσε
> και οι εταιρίες αυτές αγοράστηκαν (μαζί με τα δικαιώματα) από
> μεγαλύτερες αυτά τα κομμάτια πρακτικά εξαφανίστηκαν ! Οι μόνοι που τα
> έχουν είναι κάποιοι τηλεοπτικοί/ραδιοφωνικοί παραγωγοί που τα είχαν
> αγοράσει τότε, κομμάτια όπως αυτό εδώ ->
> http://www.youtube.com/watch?v=8CdxbZ4gDso&feature=related δεν βγήκαν
> ποτέ στην αγορά για τους "κοινούς θνητούς" και τώρα όχι δεν τυπώνονται
> πλέον, πραγματικά δε παίζει να τα βρεις να τα αγοράσεις (κάποια
> πωλούνται σε αστρονομικά ποσά στο e-bay γιατί χρησιμοποιούνται από Djs
> σε remixes κλπ). Μια από αυτές ήταν η Bruton Music, τους James Taylor
> Quartet τους ξέρεις ? Αυτό τον δίσκο τους δε θα τον δεις ποτέ ->
> http://www.discogs.com/James-Taylor-Quartet-Retro-Acid-Jazz/release/738786
> ! Ότι διασώζεται από αυτές τις δουλειές το οφείλουμε στη
> "πειρατεία"...
>
> Έτσι ούτε οι καλλιτέχνες πληρώνονται (αφού οι δίσκοι τους δεν υπάρχουν
> στην αγορά), ούτε ο κόσμος έχει πρόσβαση στη τέχνη. Επιπλέον σχεδόν
> πάντα οι καλλιτέχνες υπογράφουν με τις δισκογραφικές συμβόλαια τα
> οποία τους απαγορεύουν να ξαναβγάλουν την ίδια δουλειά με άλλη
> δισκογραφική, οπότε καπούτ ! Οι ίδιες οι δισκογραφικές παίζουν τάπες
> στους καλλιτέχνες. Μια απ' τις αλλαγές που θέλουμε να γίνει στο
> copyright (που τη συζητούσαμε και τότε) είναι το περίφημο "use it or
> loose it" δηλαδή αν π.χ. ένας δίσκος ή DVD ή ότι θες δεν είναι
> διαθέσιμος στην αγορά για 3 χρόνια, η εταιρία παραγωγής χάνει τα
> δικαιώματα τα οποία πάνε πίσω στον δημιουργό ή σε collective societies
> (ας πούμε στην ΑΕΠΙ).
>
> Το use it or loose it, ο εξορθολογισμός του χρόνου προστασίας (ο
> οποίος επηρεάζει και τα orphan works), η καταπολέμηση του DRM, οι
> λογικές τιμές και γενικά η καλύτερη και ευρύτερη δυνατή πρόσβαση στη
> τέχνη είναι σημαντικοί λόγοι για να είναι κάποιος πειρατής. Αν δε
> παλέψουμε γι' αυτά δε κάνουμε τίποτα, όσο και να προσπαθούμε να
> μαζέψουμε τη πειρατεία και να βάλουμε όλους τους κακούς πειρατές στα
> μπουντρούμια, τίποτα δεν θα αλλάξει.
>
> Γι' αυτό και λέω focus ! Έχουμε δουλειά μπροστά μας...
>
>    

να μην έχει like αυτό το email, ρε παιδί μου να σε κάνω like.
σε άκουσα και στο ράδιο της νετ
thumbs up nick

-- 
  --------------------------------------------------------------
                    Nick Apostolakis
               e-mail: nickapos at oncrete.gr
          Web Site: http://nick.oncrete.gr
  --------------------------------------------------------------