Public Digest, Vol 43, Issue 8

[Panagiotis Kranidiotis]

O/H V13 έγραψε:
> On Thursday 12 March 2009, lefteris wrote:
>   
>>> Το πνεύμα ή η φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού δεν έχω μάθει μέχρι
>>> σήμερα ότι έχει σταθμιστεί. Ούτε πως οριστήκατε
>>> αξιολογητής αυτού. Προφανώς η νοοτροπία ανθρώπων που
>>> δραστηριοποιούνται σε εταιρείες και κρατικούς φορείς, ή η επιθυμία
>>> ένταξης σε αυτούς, μιλάει ! Μου φέρνει σε επιχείρημα πως : ο άνθρωπος
>>> που μιλάει άσχημα για το Κοινοβούλιο ... είναι εχθρός της Δημοκρατίας!
>>>       
>
> Me ta legomena soy mporo na po oti kalipses ti perissoteres apories ths 
> listas. 
>
> Parola ayta thelo na moy apantiseis sto parakato an gnorizeis:
>
> An ypothesoyme pos kapoios thelei na grapsei ena-dyo antistoixa keimena me ta 
> dika soy. Toy arkei h koka h xreazetai kati pio skliro?
>
> --
> Public mailing list -- http://lists.hellug.gr
> Το παρόν e-mail εκφράζει προσωπικές απόψεις του αποστολέα και όχι του
> συλλόγου. Η Ένωση Χρηστών και Φίλων Linux Ελλάδος δεν φέρει καμία
> ευθύνη για το περιεχόμενό του.
Σχετικά με το θέμα με τον κ. Λεφτέρη. Μετά τις δημοσιεύσεις που έγιναν 
εκ μέρους του και με δεδομένη την απάντηση που του δόθηκε, ξεκίνησε ένας 
προσωπικός διάλογος μέσω ανταλλαγής μυνημάτων. Μετά από κάποια email, 
και με δεδομένη την διάθεση για επίλυση της (όποιασ) διαφοράς τελικά 
αποδείχθηκε ότι όλο το θέμα ήταν μια παρεξήγηση και βέβαια θεωρείται λήξαν.

Το περιστατικό ήταν μία ακόμα απόδειξη ότι πολλές παρανοήσεις μπορούν να 
αποφευχθούν όταν υπάρχει προσωπική επικοινωνία, πολύ περισσότερο φυσική.

Η όλη ιστορία βέβαια μου δίνει την ευκαιρία να ανοίξω σε αυτή την λίστα 
μια ευρύτερη συζήτηση για το γενικότερο θέμα του δημόσιου διαλόγου και 
πώς αυτό έχει μετεξελιχθεί στον καιρό της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Η 
ανάγκη για κάτι τέτοιο είναι γιατί πολλές φορές και μέσα από αυτή την 
λίστα αλλά και μέσα από forum, blog ή άλλα μέσα ηλεκτρονικής 
επικοινωνίας έχουν δημιουργηθεί εντάσεις που κάποιες φορές έχουν σαν 
αποτέλεσμα και την παγίωση απόψεων για τους συνομιλητές μας. Απόψεις που 
πολλές φορές γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα όταν έχουμε την ευκαιρία να 
βρεθούμε μαζί τους σε ένα workshop ή  σε μιά ομιλία.

Μερικά στοιχεία που θα ήθελα να συμπληρώσετε και βέβαια να σχολιαστούν 
είναι τα ακόλουθα.

- Από την στιγμή που αρθρογραφείς κάπου είσαι δημόσιο πρόσωπο. Αυτό έχει 
τις ακόλουθες επιπτώσεις.
   --  ότι λές μένει και παραμένει σε δημόσια θέα. αυτό είναι πολύ 
σημαντικό γιατί μπορεί το οτιδήποτε να ανασυρθεί από το παρελθόν στο 
μέλλον και σίγουρα μπορεί να αναγνωστεί από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα 
για εσένα.
   --  αυτό που καθορίζει την δημόσια εικόνα σου είναι κυρίως τα γραπτά 
σου. κανείς δεν ξέρει ποιός είσαι, τι σκέφτεσαι όταν γράφεις αυτά που 
γράφεις και τι σκοπό έχεις γράφοντάς τα. πολύ περισσότερο δεν ξέρει σε 
τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκεσαι (θυμωμένος, χαρούμενος κλπ). προφανώς 
δεν μπορεί και δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει.
    -- απόρροια του παραπάνω είναι ότι δεν μπορεί κάθε φορά που μιλάς να 
κάνεις μια τεράστια εισαγωγή για το ποιός είσαι εκτός αν βρίσκεσαι σε 
χώρο που οι άλλοι το γνωρίζουν από άλλες σου (μη ηλεκτρονικές 
δραστηριότητες). Εδώ είναι και ένας ρόλος των συλλόγων. Η δυνατότητα 
οργανώσης διαφόρων εκδηλώσεων και η δομημένη διαδικασία έκφρασης δίνει 
την δυνατότητα σε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα να βρεθούν με πιο 
παραδοσιακούς τρόπους. Τρόποι που βέβαια έχουν ακόμα ισχυρά 
πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα είναι τελείως διαφορετικό να γίνεται μια 
συζήτηση για ένα θέμα με ανταλλαγή μυνημάτων και τελείως διαφορετικό να 
γίνεται σε μια αίθουσα με φυσική παρουσία, με διαλλείματα και κυρίως με 
την ένταση της στιγμής.
    --Όσο γράφεις υπάρχεις. κανείς δεν σε ξέρει πέρα από τους χώρους που 
γράφεις.

- στον δημόσιο διάλογο και με βάση τα παραπάνω περνάει σε δεύτερη μοίρα 
η τάση για εξεύρεση λύσεων. για να μπορέσεις να λύσεις προβλήματα πολλές 
φορές είναι απαραίτητο να εκτεθείς και βέβαια να εκθέσεις κακώς κείμενα 
είτε του εαυτού σου είτε άλλων. δυστυχώς μέχρι σήμερα η κοινωνία μας 
είναι τέτοια που κανείς δεν σου διασφαλίζει ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί 
εναντίον σου η δημόσια έκθεση του εαυτού σου ούτε βέβαια ότι δεν θα 
χρησιμοποιήσεις εσύ την δυνατότητα έκθεσης κάποιου άλλου με σκοπό την 
βλάβη του.
Άρα δυστυχώς πολλές φορές πολλά λέγονται πρωτίστως για την διασφάλιση 
της εικόνας μας ώς μεμονωμένα άτομα  ή ώς εκπροσώπους φορέων στους 
οποίους μετέχουμε στα πλαίσια της προστασίας μας και βέβαια αυτό καθιστά 
αδύνατη την εξεύρεση λύσεων.

- η ένταση δεν βοηθά τις περισσότερες φορές. ούτε οι ύβρεις. υπάρχουν 
κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις στις οποίες τα δύο προηγούμενα είναι τα 
μόνα εργαλεία που έχεις στον δημόσιο διάλογο για την αντιμετώπιση ενός 
συνομιλητή που κρύβει την επιθετικότητα του μέσα από μια επίφαση 
ευγένειας, αλλά βέβαια αυτό είναι μια άλλη ιστορία (που δεν συμβαίνει 
συχνα). Γενικά η έλλειψη προσβλητικών μυνημάτων βοηθά στο να οδηγείται ο 
διάλογος στην ουσία του θέματος, αν βέβαια αυτή είναι ο στόχος.

νομίζω ότι τα παραπάνω είναι μια πρώτη αρχή. είναι καλό να συζητηθούν 
για υπάρξει μια βάση πάνω στην οποία θα καθορίζουμε τις διαδικτυακές 
συμπεριφορές μας, τουλάχιστον εδώ μέσα.